Oğlum ve Ben

[!-kemal-!]

Geçen gün geldi çocuğum dünyaya, ama yetişilecek uçaklar, ödenecek
faturalar vardı. Yürümeyi ben uzaklardayken öğrendi. Bi de baktım,
öğrenmiş konuşmayı. Ve büyürken bana dedi ki: "Senin gibi olacağım
baba, senin gibi olacağım!"

Geçen gün oğlum on yaşına bastı. Dedi ki: "Top için sağol baba, hadi
gel oynayalım. Bana atmayı öğretir misin?" "Bugün olmaz, çok isim
var!" "Sorun değil" dedi ve yürüyüp gitti. Gülümsemesi hiç sönmemitti.
Diyordu ki: "Onun gibi olacağım, evet biliyor musun onun gibi
olacağım!"
Emekliyim uzun zamandır, oğlum gitti uzaklara. Geçen gün onu
aradığımda dedim ki: "Sakıncası yoksa seni görmek istiyorum." "Çok iyi
olurdu" dedi, "Bir de zaman bulabilsem; biliyorsun koşturup duruyorum.
Ama sesini duyduğuma çok sevindim yine de." Telefonu kapatınca anladım
ki, oğlum bana benzemişti, tıpkı benim gibiydi!